6 στρατηγικές επιβίωσης σε ένα γάμο που περνάει κρίση – Τι να κάνετε εάν έχετε αποφασίσει ότι δεν θα φύγετε

2. Περιορισμός του (νοητικού) φαύλου κύκλου

Η υπερανάλυση και το συνεχές «ξεφόρτωμα» σπάνια φέρνουν λύση. Συνήθως τροφοδοτούν την εξάντληση. Σ αυτό το σημείο, βοηθά ένας πρακτικός κανόνας: ένα μικρό, συγκεκριμένο «παράθυρο» την ημέρα (π.χ. 15-20 λεπτά) για σκέψη, καταγραφή ή συζήτηση του θέματος. Εκτός αυτού, η προσοχή καλό είναι να επιστρέφει σε άλλες δραστηριότητες, ώστε ο γάμος να μην καταλαμβάνει όλο τον ψυχικό χώρο.

3. Επένδυση σε τομείς της ζωής που δίνουν νόημα

Όσο η σχέση γίνεται το μοναδικό κέντρο, τόσο διογκώνεται η δυσφορία. Η ενδυνάμωση άλλων πεδίων -π.χ. εργασία, εκπαίδευση, άσκηση, δημιουργικές ασχολίες, εθελοντισμός, κοινωνική συμμετοχή –ενισχύει την αίσθηση ταυτότητας και ελέγχου. Δεν είναι «φυγή», αλλά αναδόμηση μιας καθημερινότητας που διαθέτει (πιο) ισχυρά θεμέλια και προσφέρει την ικανοποίηση που ο γάμος (μάλλον) δεν χαρίζει πλέον.

4. Μικρές νησίδες ευγνωμοσύνης και ηρεμίας

Η ευγνωμοσύνη δεν εφαρμόζεται εν προκειμένω για να ωραιοποιήσει το πρόβλημα. Σκοπός είναι να λειτουργήσει ως αντίβαρο στη μονοδιάστατη εστίαση στο αρνητικό. Μια απλή πρακτική είναι η ανάκληση ή καταγραφή 3 καλών στοιχείων πριν τον ύπνο, μικρών ή μεγάλων. Στόχος: να διασωθεί η διάθεση και η ανθεκτικότητα, όχι να «σωθεί» ο γάμος μέσα σε μια νύχτα.

5. Λιγότερη κλιμάκωση, περισσότερη ρύθμιση στην επικοινωνία

Πολλά αδιέξοδα συντηρούνται από επαναλαμβανόμενα μοτίβα σύγκρουσης (κατηγορίες, άμυνα, αποστασιοποίηση, ειρωνεία). Η αλλαγή του τρόπου αλληλεπίδρασης συχνά μειώνει την ένταση, ακόμη κι αν ο/η σύντροφος δεν αλλάζει. Χρήσιμες κινήσεις: διατυπώσεις χωρίς γενικεύσεις («πάντα/ποτέ»), επιλογή κατάλληλου χρόνου, μικρές παύσεις όταν ανεβαίνει το «θερμόμετρο» και βασικές τεχνικές ρύθμισης (αναπνοή, γείωση, χαλάρωση σώματος).

6. Ενίσχυση δικτύου υποστήριξης

Η απομόνωση κάνει τη δύσκολη σχέση να μοιάζει (εντελώς) απόλυτη. Η κοινωνική σύνδεση δημιουργεί ανάσες: φίλοι, οικογένεια, ομάδες δραστηριοτήτων, κοινότητες, επαγγελματική βοήθεια. Η στήριξη δεν χρειάζεται να είναι μόνο «συζήτηση για το πρόβλημα» -καλό είναι να περιέχει στοιχεία κανονικότητας, ενδιαφέροντα, γέλιο, και γενικά τη ζωή εκτός του γάμου.

Συμπέρασμα

Όταν ο χωρισμός δεν είναι επιλογή, το ζητούμενο γίνεται η βιωσιμότητα: λιγότερη ψυχική φθορά, περισσότερη σταθερότητα, καθαρότερα όρια και ισχυρότερη προσωπική βάση. Οι παραπάνω στρατηγικές δεν υπόσχονται «μαγικές, ιδανικές λύσεις». Προσφέρουν, όμως, ορισμένα εργαλεία για να γίνει η καθημερινότητα πιο διαχειρίσιμη και αξιοπρεπής. Και πάντα συνιστάται η αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας.

Πηγή