Τα τελευταία 24ωρα έχουν φουντώσει οι πληροφορίες περί παραίτησής του από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να προχωρήσει «καθαρός» στο επόμενο πολιτικό του βήμα. Αν αυτές οι πληροφορίες διαψευστούν τώρα για να επιβεβαιωθούν αργότερα, αν το διάβημα επιχειρηθεί αφού έχουν φύγει αυτές οι γραμμές για το τυπογραφείο ή αν δεν επιβεβαιωθούν καθόλου, δεν το γνωρίζουμε. Ας μείνουμε, λοιπόν, σε αυτό που θεωρείται δεδομένο: τέλος Νοεμβρίου με αρχές Δεκεμβρίου θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του για την περίοδο της κρίσης του 2015, για τις δραματικές διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, για το τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε.
Στο βιβλίο αυτό θα εξιστορείται ένα κομμάτι της Σύγχρονης Ιστορίας της Ελλάδας. Για την ακρίβεια, θα εξιστορείται η Ιστορία όπως την έγραψε ο Αλέξης Τσίπρας. Θα είναι η δική του αλήθεια, η οποία θα σταθεί στα ράφια των βιβλιοπωλείων δίπλα στις αλήθειες των άλλων. Πολιτικών, ιστορικών, δημοσιογράφων και οικονομικών αναλυτών που ήδη έχουν ασχοληθεί με την ελληνική κρίση σε διάφορες χρονικές περιόδους, για να καταλήξουν στη «μητέρα όλων των κρίσεων», τη μνημονιακή.
Ενδεικτικά, αλλά όχι τυχαία, αναφέρουμε το «Εκδοχές πολέμου 2009-2022» του Ευάγγελου Βενιζέλου, που είναι ουσιαστικά η αφήγησή του (στον δημοσιογράφο Γιώργο Κουβαρά) για τη δεκαετία των Μνημονίων 2009-2019. Αν κάποιος αναζητήσει κάτι πιο «αριστερό», υπάρχει πάντα το «8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα – Ιανουάριος-Αύγουστος 2015» του Δημήτρη Στρατούλη, αλλά και το «2015 – Το ημερολόγιο του Τρόμου» του Δημήτρη Μαρδά.
Διαφορετικό, αφού αποτελεί προϊόν μακρόχρονης δημοσιογραφικής έρευνας, και βασικό σημείο αναφοράς για όσους αναζητούν περισσότερες πηγές για την περίοδο είναι το βιβλίο «Η τελευταία Μπλόφα» των Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτώριας Δενδρινού, με κρίσιμες αποκαλύψεις για το παρασκήνιο του ’15 και το plan Β.
Βλέπετε, η Ιστορία έχει πολλές αναγνώσεις για τους πολιτικούς και ακόμα περισσότερες ερμηνείες για τους ερευνητές. Για τους πολίτες, όμως, που τη ζουν, έχει μόνο μία: τον τρόπο που τη βίωσαν. Αρα, καλό είναι να γνωρίζουμε πώς φθάσαμε στο 2009 και από εκεί στο 2015. Και αφού καταλάβουμε πού ήμασταν, πού φθάσαμε, πότε κοντέψαμε να γκρεμοτσακιστούμε και πού βρισκόμαστε σήμερα, να θέσουμε το μεγαλύτερο ερώτημα όλων: Πού θέλουμε να βρίσκεται η Ελλάδα το 2030;
