ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΟΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΟΥΔΑΣ (;;;)- ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΚΑΘΑΡΙ ΕΦΤΑΣΕ.-

του Νίκου Χωριατέλλη ,Δικηγόρου Μυτιλήνης

Γεν. 2,15

Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν.

Σαν να ήταν μόλις χτες θυμάμαι τα ανέμελα εκείνα χρόνια, τότε που παίζαμε παιδιά μέσα στον παράδεισο του φοινικοδάσους της Παναγιούδας. Θαρρούσαμε τότε πως η νιότη μας ήταν παντοτινή και ο παράδεισος αιώνιος. Ήταν περί τα τέλη του 19ου αιώνα, τότε που ο Άγγλος διπλωμάτης Ροβέρτος Άτκινσον (Robert Hadkinson: 1840-1923), μετέφερε με πλοίο από την Αίγυπτο (πιθανότερα μέσω Σμύρνης) 24 (ή κατ΄άλλους 26) φοινικόδεντρα του γένους «Phoenix Canariensis». Η διάταξη των φοινικόδενδρων στη θαλάσσια περιοχή του Καλαμιάρη, δικαίως χαρακτηρίστηκε υποδειγματική, σε δύο επιβλητικές συστοιχίες από Βορρά προς Νότο. Και « η μπαχτσές τ Γκλιζέλ», στάθηκε ευλογημένος και στον αιώνα που ακολούθησε, ο αριθμός των φοινικοδένδρων πολλαπλασιάστηκε, με την της άναρχη αυτοφυή δραστηριότητα της φύσης, δημιουργώντας δάσος, το Φοινικόδασος της Παναγιούδας.

Το φοινικοδάσος είδε καλούς και δύσκολους καιρούς και σκέπασε με τις θολωτές αψίδες του, σαν ναός τις χαρές και τις λύπες και τους ανθρώπους που διέγραψαν τον κύκλο τους και έσβησαν, αφήνοντας σαν ψιθύρους στους κλόνους των δένδρων τους φόβους και τις ελπίδες τους. Και υστάτως αυτοί έδωσαν τόπο σ΄εμάς και ήρθε το πλήρωμα του πανδαμάτορος χρόνου να χαθεί τώρα στα δικά μας χέρια το φοινιδάσος;

Εδώ και καιρό, προσπαθώ να ευαισθητοποιήσω για το μεγάλο κινδύνο από τη μάστιγα του  «κόκκινου ρυγχωτού κάνθαρου» (Rynchophorus ferrugineus), κοινώς γνωστού ως «κόκκινου σκαθαριού», που επελαύνει καταστρέφοντας τα φοινικόδενδρα. Όπου κι αν κοιτάξεις, παντού σε όλη την Περιφέρεια της Μυτιλήνης, άλλοτε μεγαλόπρεποι φοίνικες, τώρα νεκροί ή ημιθανείς αποσυντίθενται. Με σωρεία εγγράφων, παρεμβάσεων, αναφορών και εισηγήσεων, έκρουσα τον κώδωνα του κινδύνου, καθιστώντας απολύτως σαφές ότι εάν δεν ληφθούν επισταμένα έκτακτα μέτρα ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ με εξαφάνιση το Φοινικοδάσος της Παναγιούδας.

Αντέτεινα με σεβασμό στην άποψη ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες, ήδη πράττουν ότι απαιτείται, πρεσβεύοντας ότι κατά την προσωπική μου εκτίμηση των δεδομένων: α) το διατιθέμενο προσωπικό είναι ανεπαρκές, β) τα διατιθέμενα τεχνικά μέσα είναι ανεπαρκή, γ) η διατιθέμενη τεχνογνωσία είναι ανεπαρκής, δ) οι εφαρμοζόμενες διαβροχές των φοινίκων είναι ανεπαρκείς, ε) η ανταπόκριση στην αποκομιδή των ήδη κατεστραμμένων φοινίκων είναι εξαιρετικά καθυστερημένη,

Ματαίως, πρέσβευσα προς κάθε κατεύθυνση ότι από ετών οι περισσότεροι Δήμοι και Περιφέρειες της χώρας, δεν δίστασαν να δώσουν τον δύσκολο αυτό αγώνα, αναλαμβάνοντας ποικίλες συντονισμένες δράσεις, παραγγέλλοντας και εφαρμόζοντας μελέτες, αναθέτοντας και εκτελώντας έργα, για τη διάσωση των φοινίκων. Αντί σύμπνοιας, ειλικρινούς ενδιαφέροντος για το πρόβλημα, σχεδιασμού και πρωτίστως διάθεσης για αγώνα, εδώ συνάντησα απρόθυμους και «αναρμοδίους». Επιπλέον, η πλήρης απροθυμία των αρμοδίων για την ανάληψη δράσεων συντονισμού και συνεργασίας με τυχόν συναρμόδιες αρχές και ιδιώτες, αναφαίνεται σαφώς κατώτερη των περιστάσεων. Αλλά και η ελλιπέστατη κινητοποίηση και ευαισθητοποίηση των ιδιωτών που έχουν φοίνικες προσβεβλημένους στις ιδιοκτησίες τους, είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

ΣΗΜΕΡΑ Η ΠΑΝΑΓΙΟΥΔΑ ΗΔΗ ΜΑΣΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΘΑΡΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΣΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΜΙΚΡΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΟΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΟΥΔΑΣ, ΩΣΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΗΔΗ ΠΡΟΣΒΕΒΛΗΜΕΝΟ.

Οι παρακάτω φωτογραφίες δένδρων σε προχωρημένο στάδιο προσβολής από το σκαθάρι, με εμφανή το χαρακτηριστικό μαρασμό και τη καρατόμηση της κορυφής τους (στεφάνη), έχουν όλες ληφθεί μόλις χτες στην Παναγιούδα:

Φοινικόδεντρο με εξαιρετικά εκτεταμένη προσβολή που βρίσκεται στην ίδια την περιοχή του Φοινικοδάσους Παναγιούδας.

Πλήρως προσβεβλημένο φοινικοδένδρο στον Καλαμιάρκη Παναγιούδας περί τα 200 μ. από το Φοινικοδάσος.

Στο περιφερειακό δρόμο προ της εισόδου της Παναγιούδας.

Ατυχέστατα, όλοι αυτοί που αναρτούν στο διαδίκτυο ειδυλλιακές φωτογραφίες του Φοινικοδάσους της Παναγιούδας, με τις συνήθεις ευχές και ευφρόσυνα σχόλια, αγνοούν αδικαιολόγητα το κακό που εξελίσσεται.

Όταν η προσβολή του Φοινικοδάσους γίνει εμφανής σε όλους θα είναι ήδη πολύ αργά. Άραγε έχετε διανοηθεί πως θα ήταν η εικόνα ενός φοινικοδάσους συνολικά προσβεβλημένου από το σκαθάρι;;;

Οι εικόνες που ακολουθούν ΔΕΝ απεικονίζουν (ακόμη) το Φοινικοδάσος της Παναγιούδας, αλλά θα μπορούσαν να ομοιάζουν με το μέλλον του:

Δείτε κατάματα τις ζοφερές εικόνες του μαρασμού μιας «Δυστοπίας» που ανατέλλει απ΄το φάσμα μιας πρωτοφανούς και ραγδαίας περιβαλλοντικής καταστροφής, που αλίμονο μοιάζει σύμπτωμα μιας ασθένειας…. βαθύτερης και ε του ανθρώπου που κατοικεί αυτόν τον τόπο.

Αναλογίζομαι εκείνο το αινιγματικό απόφθεγμα για το κακό, που ακούγεται στην τελευταία σκηνή της ταινία των αδερφών Κοέν «Καμιά Πατρίδα για τους μελλοθάνατους» (πρωτότυπος τίτλος: No Country for Old Men), που έλεγε (σε ελεύθερη δική μου μετάφραση), περίπου τα εξής: «…Δεν είναι τίποτα καινούριο…Δεν μπορείς να σταματήσεις αυτό που έρχεται…Αυτό είναι ματαιοδοξία».

Ίσως δεν μπορούμε να σταματήσουμε το κακό που έρχεται, αλλά ίσως θα ήταν αρκετό να προσπαθήσουμε. Τι σκεπτόταν αυτός ο αλλοτινός άνθρωπος (ο Άτκινσον) που μπήκε σε δύσκολους καιρούς σε τέτοιους κόπους και που τα χέρια του αξιώθηκαν και φύτευσαν ετούτον τον παράδεισο; Και τι θα σκεπτόταν άραγε σήμερα ο λησμονημένος ευπατρίδης και τι θα ήθελε να πει σε μας που έτσι αβασάνιστα αφήνουμε να ΑΠΩΛΕΣΘΕΙ ;;;

* Λείψανα από τον τάφο του επιφανούς Robert Hadkinson που απεβίωσε 1924, εγκαταλελειμμένα σε ερειπιώδη αφάνεια σε μια γωνιά στο νεκροταφείο Παμφίλων.  Το ταφικό επίγραμμα, υμνεί έναν «ατρόμητο πατριώτη», που έζησε ως «ελεύθερος άνθρωπος και πέθανε εξόριστος…for his King and Country».