ΜΕΣΑ σε αυτό το σκηνικό πρωτοφανούς αβεβαιότητας, προφανώς και δεν μπορεί κανείς να κάνει βαρύγδουπες αναλύσεις και πολύ περισσότερο προβλέψεις για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.
ΑΣ γυρίσουμε πίσω λίγο καιρό και ας θυμηθούμε πόσο διαφορετικές φαίνονταν οι ισορροπίες σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και πως κάποιοι εδώ στη χώρα μας έβρισκαν ευκαιρία για να εργαλειοποιήσουν την παγκόσμια αβεβαιότητα για να επιτεθούν στην κυβέρνηση.
Ο πρόεδρος Τραμπ είχε δηλώσει πως θα τελείωνε τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας μέσα σε ένα 24ωρο. Τότε ήταν που κάποιοι πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα άρχισαν να κατηγορούν την κυβέρνηση ότι «στάθηκε στη λάθος πλευρά της Ιστορίας» και πως έπρεπε να είχε διατηρήσει καλές σχέσεις με τη Ρωσία.
ΣΤΗ συνέχεια, οι φιλοφρονήσεις Τραμπ προς τον Ερντογάν, σε συνδυασμό με τις διαφαινόμενες διαφωνίες του προέδρου των ΗΠΑ με τον Νετανιάχου, πυροδότησαν έναν νέο γύρο επιθέσεων προς την κυβέρνηση τόσο από την Αριστερά όσο και από τη Δεξιά. Πολλοί μιλούσαν για ανυπαρξία της ελληνικής διπλωματίας, για υπερ-αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας και για λανθασμένη συμμαχία μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ.
ΠΟΥ βρισκόμαστε σήμερα; Σε ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό. Οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο κατά του Ιράν, δείχνοντας απεριόριστη στήριξη στο Ισραήλ και τον Νετανιάχου και δημιουργώντας νέες ισορροπίες στη Μέση Ανατολή. Παράλληλα, με αυτήν την κίνηση, η Ουάσιγκτον έρχεται σε σφοδρή αντιπαράθεση τόσο με τη Μόσχα όσο και με το Πεκίνο, την ώρα μάλιστα που δεν διαφαίνονται ούτε με κιάλια πιθανότητες για κάποιου είδους συμφωνία στο ουκρανικό μέτωπο. Ενώ σε δύσκολη θέση, πλέον, βρίσκεται και ο Ερντογάν, που προσπάθησε μάταια να μην υπάρξει εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ιράν.
ΑΝ κάποιοι στα κόμματα της αντιπολίτευσης επιμένουν να στηρίζουν την τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς, το θεοκρατικό καθεστώς των μουλάδων της Τεχεράνης και τον Πούτιν είναι δικαίωμά τους, αλλά δεν μπορούν να επιχειρούν να εργαλειοποιούν τις παγκόσμιες κρίσεις για να πλήξουν την κυβέρνηση.
ΓΙΑ την ώρα, η αντιπολιτευτική ρητορική κατά της κυβέρνησης έχει καταλήξει για μία ακόμα φορά στον… κουβά. Το τι θα συμβεί αύριο ή σε λίγο καιρό από τώρα κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Η Ελλάδα, όμως, οφείλει να συνεχίσει να βρίσκεται στο πλευρό των ισχυρών συμμάχων της -ΗΠΑ και Ισραήλ-, να επιχειρεί, μέσω του ρόλου της ως μέλους της Ε.Ε., να συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων και, βέβαια, να κινείται υπέρ της εκτόνωσης της κρίσης και της εξεύρεσης διπλωματικών λύσεων, όπως τόνισε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
