Η επιστροφή του ”ανανεωµένου” ∆ραγασάκη, οι σχέσεις με τον Στέφανο Κασσελάκη και ο… συνδετικός κρίκος Μπάμπης Παππαδάκης

Είδα αυτή τη δήλωση ∆ραγασάκη περί απειλής της ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ και για κάποια δευτερόλεπτα νόµιζα ότι κάτι µου είχε συµβεί και ζούσα σε άλλο πλανήτη. Γιατί, όπως και να το κάνουµε, όταν εν έτει 2023 εµφανίζονται τόσο πολλά φαντάσµατα (µε την καλή πάντα έννοια) από το πολιτικό παρελθόν, δεν µπορεί παρά να γίνεται απολύτως συµπαθής ο Στέφανος Κασσελάκης. Εκτός κι αν υπάρχει έστω και ένας σύγχρονος πολίτης σε αυτή τη δύσµοιρη χώρα που να πιστεύει στην οραµατική σκέψη και κυρίως στο σχέδιο για το µέλλον που διαθέτει ο πρόεδρος Γιάννης ∆ραγασάκης.

Επί τη ευκαιρία, πάντως, να σας πω ότι προσφάτως είχα πέσει πάνω του (πάλι µε την καλή έννοια) σε ένα αεροδρόµιο και µετά µεγάλης µου χαράς διαπίστωσα ότι έχει ανανεωθεί. Για να ακριβολογώ, διέκρινα ολόφρεσκια οδοντοστοιχία, που τη ζήλεψα σε τέτοιο βαθµό, ώστε, µόλις προσγειώθηκε το αεροπλάνο, άρχισα να ψάχνω στο ∆ιαδίκτυο µήπως και βρω µια αντίστοιχη, για να την κάνω δώρο στον µπαµπά µου.

Πάντως, για να επιστρέψω στα µεγάλα και σοβαρά, να σας πω ότι το επώνυµο «∆ραγασάκης» για τον Κασσελάκη δεν λέει απολύτως τίποτα και ότι η µόνη σχέση ανάµεσα στους δύο άνδρες είναι ο Μπάµπης Παπαδάκης. Ο δηµοσιογράφος που, αφού έβαλε λουκέτο ως διευθυντής στο «Εθνος», βολεύτηκε ως µετακλητός υπάλληλος στο γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, εκτελώντας για ένα διάστηµα και χρέη µάρτυρα υπεράσπισης του ∆ραγασάκη. Για να µην παρεξηγηθώ, µέρες που είναι, σπεύδω να διευκρινίσω ότι καµιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Ούτε αυτή να τρέχει κανείς πίσω από τον Κασσελάκη, που, προσωπικά, µου είναι πολύ πιο συµπαθής από τον ∆ραγασάκη.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» στις 27/10