Ο τόπος που βρίσκονται τα μνημεία και οι πλάκες είναι σημαντικός. Δείχνει τη δυναμική της πολιτικής ομάδας που στηρίζουν την ύπαρξή τους. Είναι και ο λόγος που η επιμνημόσυνη πλάκα της Marfin, που βρίσκεται στον τόπο του εγκλήματος, έχει δεχτεί τρεις επιθέσεις, ενώ ό,τι τοποθετήθηκε στην πλατεία Συντάγματος, που δεν έχει σχέση με το δυστύχημα, πρέπει να μείνει στη θέση του για να δείχνει τη δύναμη των νεοαγανακτισμένων.
Η ηγέτις του κινήματος, Μαρία Καρυστιανού, το είπε καθαρά: «Κάτω τα χέρια από το μνημείο ΟΛΩΝ ΜΑΣ!». Σαν η ίδια να εκπροσωπεί τους Ελληνες και όχι η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Η Καρυστιανού χρειάζεται ό,τι υπάρχει σχετικό με τα Τέμπη μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη για να υπενθυμίζει την πολιτική της δύναμη. Χωρίς τα κεράκια, τα γλαστράκια και τα ονόματα, πολιτικά θα πάψει να υπάρχει. Η δήλωση του Παύλου Μαρινάκη ότι καμία εκδήλωση διαμαρτυρίας, πορεία ή πολιτική εκδήλωση δεν θα γίνεται στον χώρο μπροστά από το μνημείο, δείχνει ότι η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι η βεβήλωση του χώρου τράβηξε περισσότερο από όσο η πρώτη διαδήλωση για τα Τέμπη δικαιολογούσε.
Μόνο που η διευκρίνηση «εμείς δεν πρόκειται να μπούμε στη διαδικασία να κάνουμε μια “επιθετική” κίνηση… να σβήσουμε τα ονόματα, για να έρθουν οι γνωστοί – άγνωστοι προβοκάτορες “αλληλέγγυοι” οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον πόνο των συγγενών και να δημιουργηθεί μία ακόμα ένταση» στέλνει μήνυμα αδυναμίας. Εδώ προκύπτει το ερώτημα: Οι νεοαγανακτισμένοι της Καρυστιανού θα διακινδυνεύσουν μία διαδήλωση διαμαρτυρίας κοντά στην 28η Οκτωβρίου στο Σύνταγμα, με τον κίνδυνο να μαζευτούν μερικές εκατοντάδες άτομα, όπως είχε γίνει με τις τελευταίες και να φανεί η αδυναμία τους ή θα περιμένουν να συμβεί κάτι για να απευθυνθούν στο θυμικό του κόσμου και να επανεμφανιστούν δυναμικά;
Η Μαρία Καρυστιανού δεν έχει πλέον πρόβλημα να δείχνει τον πολιτικό χαρακτήρα του κινήματος που θέλει να ηγηθεί. Μετά τις απαραίτητες αναφορές στα θύματα του δυστυχήματος, φράσεις όπως «Εγκαταλείψατε και απαξιώσατε τις υποδομές της χώρας, φτωχοποιήσατε τη χώρα, καταστρέψατε επιχειρήσεις, διαλύσατε την Παιδεία και την Υγεία» είναι καθαρά αντιπολιτευτικές. Και θα το πάει έτσι. Μέχρι τη στιγμή που θα εκφραστεί η ίδια πολιτικά, που σίγουρα θα είναι αντισυστημικά, αλλά όχι τόσο σίγουρα από τα αριστερά.
Οταν κάνεις τα στραβά μάτια στα εγκλήματα της Χαμάς
Τα ακτιβιστικά ταξίδια τύπου Γένοβας ή Παλαιστίνης είναι αφορμή περιπέτειας για τους νεότερους και επικόλλησης επαναστατικών ενσήμων για τους μεγαλύτερους. Ο στόλος ανθρωπισμού και αλληλεγγύης «Global Sumud Flotilla» ήταν ευκαιρία για τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Πέπη Πέρκα να κολλήσει τα ένσημά της και να πάρει την αναλογούσα προβολή, αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ, με το ειρηνευτικό σχέδιο για την Παλαιστίνη, κάπου τα χάλασε. Εκτός του ότι το «πορτοκαλί τέρας» πέτυχε αυτό που οι χλιαροί Ομπάμα και Μπάιντεν είχαν αποτύχει να πετύχουν, ακύρωσε και τα σχέδια για νέες αποστολές στην Παλαιστίνη. Εκτός αν αυτή τη φορά το αντικείμενο δεν θα είναι οι Ισραηλινοί «δολοφόνοι», αλλά τα μέλη της Χαμάς, που αφού δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τους Ισραηλινούς, βγάζουν το άχτι τους στους ντόπιους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Τους οποίους, όπως συνηθίζεται από κάθε τρομοκρατική οργάνωση, η Χαμάς ονομάζει συνεργάτες του εχθρού. Και όπως φαίνεται στα βίντεο που έχουν κυκλοφορήσει, τους εκτελεί συνοπτικά. Για την ώρα, αντιδράσεις των στόλων των ανθρωπιστών δεν υπάρχουν. Και πιθανότατα δεν θα υπάρξουν. Αντικείμενο των στόλων και των διαμαρτυριών δεν ήταν το Ισραήλ, αλλά ολόκληρη η Δύση. Την οποία έμαθαν να μισούν ακόμα και αν χρειαστεί να κάνουν τα στραβά μάτια στα εγκλήματα της Χαμάς.
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ
Στην πιάτσα υπάρχει η έκφραση ότι τα θαλασσινά λεφτά είναι ασφαλέστερα από τα στεριανά. Σημαίνει ότι μια κυβέρνηση μπορεί να πιέσει επιχειρηματίες που οι επιχειρήσεις τους δραστηριοποιούνται στον χώρο ελέγχου της, παρά εφοπλιστές που παίρνουν το γραφείο τους από τον Πειραιά και φεύγουν. Αρα οι εφοπλιστικές δωρεές είναι οι ειλικρινέστερες όλων.
Ο Θανάσης Μαρτίνος έχει μία κόρη που στο παρελθόν είχε εκλεγεί βουλευτής με τη Ν.Δ., αλλά το αντικείμενό του είναι τα εφοπλιστικά. Αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ένα πανεπιστημιακό Ογκολογικό Νοσοκομείο στο Αττικό Νοσοκομείο, το οποίο, την περασμένη Τετάρτη, εγκαινίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συνοδευόμενος από τον Αδωνη Γεωργιάδη.
Ηταν μια ευκαιρία για έναν αριθμό από συνδικαλιστές του νοσοκομείου να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στον προαύλιο χώρο «ζητώντας να συναντηθούν με τον πρωθυπουργό», όπως διακριτικά είπαν στην ΕΡΤ. Το οποίο σημαίνει ότι έσπρωχναν τα ΜΑΤ προσπαθώντας να φτάσουν στον Μητσοτάκη και τον Γεωργιάδη.
Το θέμα δεν είναι πόσοι διαμαρτυρόντουσαν. Δεν ήταν πάνω από 100 άτομα σε ένα νοσοκομείο στο οποίο το 2011, που είναι τα τελευταία στοιχεία που δίνει το νοσοκομείο, δούλευαν 1.474 άτομα. Το θέμα είναι η ανοησία να επιλέγεται ως μέρα διαμαρτυρίας η μέρα των εγκαινίων μίας νέας ιατρικής μονάδας. Οι συνδικαλιστές δείχνουν στους δικούς τους ότι υπάρχουν, αλλά απαξιώνονται για τον υπόλοιπο κόσμο.
