ΠΕΝΤΕ χρόνια νωρίτερα, η Ελλάδα και η Ευρώπη είχαν βιώσει το μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης, κυρίως από Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν. Πάνω από ένα εκατομμύριο μετανάστες πέρασαν από τη χώρα μας. Οι εικόνες τόσο στην Ειδομένη όσο και στα νησιά του Βορείου Αιγαίου σοκάρουν ακόμη. Βέβαια, σχεδόν όλοι οι μετανάστες κατάφεραν να περάσουν σε ευρωπαϊκές χώρες, με κυριότερο προορισμό τη Γερμανία.
ΠΛΕΟΝ, όμως, η Ευρώπη έχει φτάσει στα όριά της. Ο αριθμός μεταναστών έχει ξεπεράσει την ικανότητα υποδοχής. Ενδιάμεσα υπεγράφησαν πολλές συμφωνίες για το Μεταναστευτικό, αλλά στην ουσία καμία δεν τηρήθηκε. Το βάρος μοιραζόταν ανάμεσα στις χώρες πρώτης υποδοχής -Ελλάδα, Ιταλία, Μάλτα, Ισπανία- και σε κάποιες χώρες του Βορρά -Γερμανία, Σκανδιναβία-, οι οποίες αποτελούσαν και αποτελούν τον τελικό προορισμό.
ΤΑ πράγματα, πια, έχουν αλλάξει. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών απαιτεί αυστηρότερη μεταναστευτική πολιτική. Και αυτό εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις, δεξιές, κεντροδεξιές, κεντρώες, κεντροαριστερές. Δεν είναι τυχαίο ότι ως μοντέλο στην πολιτική «μηδενικών προσφύγων» παρουσιάζεται η Δανία, που έχει εδώ και πολλά χρόνια κεντροαριστερή κυβέρνηση. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις δημοσκοπήσεις στη χώρα μας το 80% απαιτεί αυστηρότερες πολιτικές στο ζήτημα της μετανάστευσης, άρα, το αίτημα αυτό διατρέχει οριζόντια όλα τα κόμματα του πολιτικού συστήματος.
ΚΑΙ στην Ελλάδα έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα. Η επέκταση του φράχτη στον Εβρο, η αυστηρότερη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων στο Αιγαίο και η σχετικά καλή συνεργασία με τις τουρκικές αρχές έχουν μειώσει δραματικά τις μεταναστευτικές ροές. Τους τελευταίους μήνες, όμως, έχει ανοίξει ένας νέος διάδρομος, με τους δουλεμπόρους να στέλνουν μετανάστες από τη Λιβύη στην Κρήτη. Προφανώς και πίσω από αυτά τα δρομολόγια κρύβεται μία νέα προσπάθεια εργαλειοποίησης από την Αγκυρα, μέσω Τρίπολης, ως μέσο πίεσης με φόντο τις παράλογες και παράνομες διεκδικήσεις των δύο χωρών στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, για μία ακόμα φορά, αντέδρασε άμεσα και σωστά. Η αποστολή πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού έξω από τα χωρικά ύδατα της Λιβύης και η διεθνοποίηση του προβλήματος στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στέλνουν αυστηρά μηνύματα προς Αγκυρα και Τρίπολη.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και η αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού δεν είναι μία εύκολη υπόθεση, αλλά αυτή τη φορά οι ευρωπαϊκές χώρες κινούνται με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ό,τι πριν από μία δεκαετία και, πλέον, αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος, άρα, θα στηρίξουν τις χώρες του Νότου.
