Ο Μητσοτάκης και το “νεκρό” δημόσιο

Οι σταθμάρχες δεν ακολούθησαν πρωτόκολλα στα Τέμπη και τα τρένα συγκρούστηκαν, δεν υπήρχε δασοπροστασία στη Δαδιά, ούτε σχεδιασμός και μηχανισμός ικανός να σβήσει τις φωτιές, δεν είχαν φτιαχτεί τα αντιπλημμυρικά στη Θεσσαλία – ενώ υπήρχε μελέτη που προέβλεπε τι θα συμβεί και πώς θα αποφευχθεί που ποτέ δεν εφαρμόστηκε – δεν κινητοποιήθηκε εγκαίρως ο στρατός για να βοηθήσει, η αστυνομία παρακολουθούσε “διακριτικά” τους χούλιγκαν και δεν παρενέβη για να αποσοβήσει τα επεισόδια, κανείς δεν ήλεγχε την επέκταση των παράνομων ομπρελών στις παραλίες και χρειάστηκε να πάει επί τόπου Εισαγγελέας για να τις μαζέψει, το πλοίο έφυγε με τον καταπέλτη ανοικτό, όπως πάντα κάνουν όλα τα πλοία στην Ελλάδα, ενώ ο νόμος λέει να κλείνει ο καταπέλτης προ του απόπλου, το λιμενικό τους επιτρέπει να φεύγουν με ανοικτό καταπέλτη, ο λιμενικός δεν ήταν στο πόστο του και η εταιρεία δεν εφάρμοζε το νόμο και τα πρωτόκολλα ασφαλείας, η Αστυνομία αφήνει κάθε είδους μαφίες να αλωνίζουν και να αλληλοσκοτώνονται, κλπ κλπ.

Το κράτος δεν λειτουργεί επειδή οι δημόσιες υπηρεσίες δεν κάνουν τη δουλειά τους, που είναι κυρίως η τήρηση των νόμων.

Υπάρχει προφανώς κάποιος λόγος που δεν κάνουν τη δουλειά τους. Κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι λένε ότι δεν επαρκεί το προσωπικό. Φυσικά σε μερικές περιπτώσεις έχουν δίκιο, αλλά αυτά συμβαίνουν και σε περιπτώσεις που υπάρχει πλεονάζον προσωπικό. Και εξάλλου το πρόβλημα δεν είναι ότι γενικά εφαρμόζονται οι νόμοι αλλά τους ξεφεύγει λόγω υποστελέχωσης ένα ποσοστό παρανομιών, εδώ δεν εφαρμόζονται οι νόμοι σχεδόν πουθενά και σχεδόν ποτέ. Κάτι άλλο φταίει και μπορεί να είναι η αδιαφορία, η έλλειψη εκπαίδευσης, η έλλειψη σαφούς εντολής, η αντίθετη εντολή από τους ανώτερους (αφήστε τους για να μη μπλέξουμε), η διαφθορά, υπάρχουν πάντως σίγουρα κάποιοι λόγοι που δεν λειτουργεί το κράτος.

Τι μπορεί να κάνει τώρα ο Μητσοτάκης για αυτή την κατάσταση;

Καταρχήν ο ίδιος προσωπικά να ασχοληθεί με τα προβλήματα που υπάρχουν στο εσωτερικό της χώρας. Διότι μέχρι σήμερα επικεντρώνει την προσπάθεια του στην διεθνή εικόνα μας. Η επενδυτική βαθμίδα ήταν το κύριο μέλημα του, όσο η χώρα διαλυόταν. Και την πήρε την επενδυτική βαθμίδα τη στιγμή της διάλυσης.

Τώρα πρέπει να δει τι θα κάνει για το διαλυμένο κράτος που διοικεί.

Γνώμη μου είναι ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δώσει δημοσίως – σε μορφή διαγγέλματος – μια πάρα πολύ ηχηρή εντολή στους υπουργούς του να εφαρμόσουν παντού τους νόμους χωρίς εξαίρεση. Και ταυτόχρονα μια απειλή, ότι όποιος δεν το κάνει θα φύγει μέσα σε τρεις μήνες. Μετά το διάγγελμα θα πρέπει να τους εξηγήσει την εντολή αυτή και στο υπουργικό συμβούλιο με αποφασιστικότητα, ώστε να μην έχουν καμία ελπίδα ότι θα τη γλυτώσουν. Έτσι θα αναγκαστούν και οι ίδιοι οι υπουργοί να μεταφέρουν την ίδια εντολή προς τα κάτω σε όλη την ιεραρχία. Και όπου δεν περάσει η εντολή, να αποπέμψει ο Μητσοτάκης τον υπουργό και οι υπουργοί τους επικεφαλής, μέχρι να γίνει αντιληπτό και στον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο ότι πρέπει να εφαρμόσει του νόμους.

Η εφαρμογή των νόμων είναι αναγκαία και ανεξάρτητη από το αν πρέπει να γίνουν στη συνέχεια μεταρρυθμίσεις. Εξάλλου, τι να μεταρρυθμίσεις αν δεν έχεις πρώτα εφαρμόσει το ισχύον για να δεις αν λειτουργεί ή όχι; Οι μεταρρυθμίσεις θα προκύψουν από τη λειτουργία – αν ποτέ λειτουργήσει το πράγμα.

Κάθε άλλη προσέγγιση είναι νομίζω ευχολόγιο και κούφια λόγια.

Μια αποφασιστική εντολή με αυστηρή και σκληρή εφαρμογή που θα προκαλέσει φόβο αν όχι πανικό στους υπουργούς, τα στελέχη του δημοσίου και τελικά και στους πολίτες, ώστε όλοι μαζί να προσαρμοστούμε σε μια νομιμότητα που δεν έχουμε δει επί δεκαετίες, είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει ο Πρωθυπουργός. Αυτός ή ο επόμενος.