ΚΑΙ, συνεχίζει ο τέως πρωθυπουργός, γράφοντας πως «εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα κάτι βαθύτερο: ότι το δημοψήφισμα δεν ήταν απλώς ένα εργαλείο πολιτικής αποδοχής και στήριξης ή απόρριψης των κυβερνητικών επιλογών. Το δημοψήφισμα ήταν δική μου απόφαση. Προσωπική, βαθιά επεξεργασμένη και ψυχικά δύσκολη. Το βασάνισα, όχι μόνο στο μυαλό αλλά και στην καρδιά μου. Ηταν μια απόφαση με λογική και με ευαισθησία, δημοκρατική ευαισθησία. Δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε σε αυτά που μας ζητούσαν, όχι γιατί δεν θέλαμε, αλλά γιατί αυτό που ζητούσαν ήταν η ταπείνωση του λαού και η πολιτική μας εξαφάνιση. Δεν είμαι άνθρωπος που παίρνει βιαστικές αποφάσεις ή κάνει άλματα στο κενό, το αντίθετο. Βασανίζω και βασανίζομαι για κάθε μου απόφαση. Ζυγίζω την κάθε κίνηση, υπολογίζω την κάθε λεπτομέρεια, καμιά φορά περισσότερο από όσο χρειάζεται. Συνυπολόγισα, λοιπόν, τι θα ακολουθούσε: τις επιθέσεις, τις πιέσεις, την προσπάθεια αποδόμησης. Οχι μόνο σε μένα, κυρίως στη χώρα». «Ο στόχος», συνεχίζει, «είναι να κερδίσουμε το δημοψήφισμα. Να αναγκαστούν υπό το βάρος της διεθνούς κοινής γνώμης να κάνουν πίσω και να επιστρέψουν στο τραπέζι με μία νέα πρόταση, βιώσιμη και λογική».
ΤΙ λέει, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας; Κατ’ αρχάς ας ξεκινήσουμε από το ό,τι ισχυρίζεται πως μελετάει προσεκτικά κάθε του απόφαση. Αρα, προφανώς, και είχε μελετήσει προσεκτικά πριν δεσμευτεί στον ελληνικό λαό πως θα «σκίσει τα Μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο». Είχε μελετήσει προσεκτικά τη διαπραγματευτική γραμμή της χώρας και τον διορισμό του Γιάνη Βαρουφάκη στο υπουργείο Οικονομικών στο καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015. Είχε μελετήσει προσεκτικά όταν «έβαζε το περίστροφο πάνω στο τραπέζι». Είχε μελετήσει προσεκτικά όταν ρωτούσε τον Πούτιν αν μπορούσε να τυπώσει δραχμές.
ΚΑΙ πάμε τώρα στο ζήτημα του δημοψηφίσματος, για το οποίο ομολογεί πως ήταν δική του απόφαση. Αρα γνώριζε πως θα κλείσουν οι τράπεζες και πως η Ελλάδα «θα κρέμεται από μια κλωστή». Γιατί, ας μην ξεχνάμε, η χώρα είχε βρεθεί σε παρόμοια θέση όταν ο ΓΑΠ είχε την ιδέα να κάνει δημοψήφισμα το 2011.
ΔΗΛΑΔΗ, ο Αλέξης Τσίπρας οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδο, μια ανάσα από το Grexit. Και μπορεί να ισχυρίζεται ότι ο στόχος του δημοψηφίσματος ήταν «να κάνουν πίσω οι Ευρωπαίοι και να επιστρέψουν με μια πρόταση βιώσιμη και λογική». Μόνο που εκείνοι επέστρεψαν με μια πιο επώδυνη πρόταση για ένα τρίτο Μνημόνιο, το οποίο περιελάμβανε και το Υπερταμείο, που είχαν αρνηθεί οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Και εκείνος το υπέγραψε. Η μία και μοναδική αλήθεια είναι πως το δημοψήφισμα έγινε για να έχει το άλλοθι ο Αλέξης Τσίπρας να κάνει την κωλοτούμπα.
ΤΗΝ πιο σωστή απάντηση γι’ αυτό την έδωσε ο υπουργός Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, ο οποίος δήλωσε πως «το δημοψήφισμα ήταν μια στιγμή κομβική για την Ελλάδα, γιατί οι προσδοκίες αποδείχθηκαν ψευδαισθήσεις και όχι εναλλακτικές ρεαλιστικές πολιτικές». Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να επιχειρεί με το βιβλίο του να ξεπλύνει τις ευθύνες της πολιτικής αυτ-απάτης του 2015, αλλά υπάρχει κάποιος πολίτης που διαφωνεί με τη διαπίστωση Πιερρακάκη;
