Όταν ο Πολάκης ζητά συγγνώμη

Ο βουλευτής Χανίων γνώριζε βεβαίως – ως μέλος του κομματικού Οργάνου – ότι το Σάββατο το μεσημέρι θα συνεδρίαζε η Εκτελεστική γραμματεία του κόμματος. Με το «μέιλ της συγγνώμης» στο σωστό τάιμινγκ πέτυχε να μπει το θέμα του de facto στην ημερήσια διάταξη: Η συγγνώμη φέρνει τη μεγάλη επιστροφή.

Το ερώτημα είναι αν η επιστροφή του Παύλου Πολάκη σηματοδοτεί μία επιστροφή στον «πολακισμό» – μία κατάσταση που γοητεύει πολύ μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και την ίδια στιγμή βολεύει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Νίκο Ανδρουλάκη, καθώς οι κεντρώοι ψηφοφόροι που είχαν περάσει στον ΣΥΡΙΖΑ σε άλλες εποχές, αναζητούν έξοδο διαφυγής και κόμμα υποδοχής.

Με την απόφασή του «να κάνει πέρα» τον βουλευτή Χανίων μετά από εκείνη την ακραία ανάρτηση που είχε κάνει μέσα στο τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, ο Αλέξης Τσίπρας είχε δώσει ένα «σήμα» ότι ήταν διατεθειμένος να κάνει όλες τις αλλαγές που δεν έκανε στο κόμμα του μετά από την εκλογική ήττα του 2019. Το ζήτημα θα είχε λήξει την Τετάρτη, 1 Μαρτίου, στη συνεδρίαση της Επιτροπής Δεοντολογίας
του ΣΥΡΙΖΑ – αλλά λίγες ώρες νωρίτερα, συντελέστηκε η εθνική τραγωδία στα Τέμπη και η Ελλάδα πάγωσε.

Η συνεδρίαση αναβλήθηκε και η υπόθεση Πολάκη πέρασε στα ψιλά. Δεκαοκτώ ημέρες αργότερα, ο βουλευτής «ξαναχτύπησε» – αυτή τη φορά με το μέιλ της συγγνώμης, χωρίς την παραμικρή ευθεία αναφορά στην υποψηφιότητά του. Το μόνο που λέει είναι πως ό,τι έκανε, το έκανε επειδή κάποιοι – δηλαδή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ – ζητούσαν να μην είναι στα ψηφοδέλτια ο Νίκος Παππάς μετά από την καταδίκη του στο Ειδικό Δικαστήριο. Εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή, θυματοποιούσε τον εαυτό τους στο εσωκομματικό ακροατήριο, που ούτως ή άλλως είχε ήδη ξεσηκωθεί υπέρ του από την πρώτη στιγμή της απόφασης Τσίπρα.

Ενδιαμέσως, τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πίεζαν – άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο – τον Αλέξη Τσίπρα να μην τον βγάλει από τις λίστες, ενώ οι ψηφοφόροι μάζευαν υπογραφές για να τον στηρίξουν: Αν είχε μία ευκαιρία να «καθαρίσει» με τον Πολάκη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν το καλοκαίρι, άντε το φθινόπωρο του 2019 – όταν με το πολύ υψηλό ποσοστό που είχε λάβει στην κάλπη μετά από 4,5 χρόνια διακυβέρνησης μπορούσε να κάνει σχεδόν τα πάντα για να αλλάξει το κόμμα του.

Δεν το έπραξε τότε – και η «καθαίρεση» Πολάκη ήλθε πολύ αργά: οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ – για την ακρίβεια, ένα σημαντικό κομμάτι – έχει πλέον ενστερνιστεί την «μέθοδο Πολάκη» και δεν ακολουθούν την όποια «στροφή στο κέντρο» σχεδιάζει ο Αλέξης Τσίπρας. Την ίδια στιγμή, οι – όποιοι – «κεντρώοι» θα μπορούσαν ενδεχομένως να γοητευθούν από μία στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την αριστερόστροφη σοσιαλδημοκρατία, έχουν ήδη απογοητευθεί λόγω του «πολακισμού». Εν ολίγοις, μονά – ζυγά χάνει…

Κάποιοι λένε ότι μετά από τη συγγνώμη, ο Παύλος Πολάκης δεν θα μπορεί στο μέλλον να επαναλάβει τις πρακτικές που τον έκαναν διάσημο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και ότι θα μετεξελιχθεί σε ένα «κανονικό» στέλεχος που δεν θα ακυρώνει τις -όποιες – προσπάθειες του προέδρου του κόμματος για διεύρυνση. Σε κάθε περίπτωση, για το κοινό «του» θα παραμείνει μία γοητευτική φιγούρα – και για όλους τους υπολοίπους θα συνεχίσει να είναι ένας από τους λόγους για να παραμείνουν μακριά από την Κουμουνδούρου…