Πανεπιστημιακή αστυνομία: απέτυχε χωρίς να δοκιμαστεί

Είναι καλύτερα εξοπλισμένη για να επεμβαίνει για παράδειγμα σε μια κατάληψη. Ορίστε, είπαν, μετά από δεκαετίες δεν υπάρχουν ενεργές καταλήψεις πουθενά. Μετά, όταν οι κουκουλοφόροι έδειξαν ότι δεν είναι οι καταλήψεις το μοναδικό πρόβλημα στα πανεπιστήμια, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μας είπε ότι η πανεπιστημιακή αστυνομία «δεν πέτυχε». Επανήλθε μάλιστα στη λογική του βαρύτατου εγκλήματος για το οποίο «έτσι όπως είχε σχεδιαστεί» η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν ήταν κατάλληλη και «δεν ήταν σωστό να εφαρμοστεί».

Με άλλα λόγια δεν μάθαμε ποτέ πώς δοκιμάστηκε η πανεπιστημιακή αστυνομία και ποιοι ήταν οι λόγοι για τους οποίους «δεν πέτυχε», επειδή στην πραγματικότητα δεν δοκιμάστηκε ποτέ. Και μπορεί πράγματι να μην ήταν εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει μια επίθεση κουκουλοφόρων αλλά στην πραγματικότητα καμιά υπηρεσία φύλαξης, όπως αυτές που ζητά η κυβέρνηση από τα πανεπιστήμια, δεν θα είναι ικανή να το κάνει. Στις ακραίες περιπτώσεις θα ζητά πάντα τη συνδρομή των ειδικών μονάδων. Το ζήτημα είναι τι γίνεται με την καθημερινή ανομία στα πανεπιστήμια, τις κλοπές, τους προπηλακισμούς και τον βανδαλισμό των χώρων.

Μετά την επίθεση των κουκουλοφόρων, το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε ανακοίνωση του υποστηρίζει ότι έχει ετοιμάσει όλα τα αναγκαία σχέδια φύλαξης και ζητά τη χρηματοδότηση τους από την πολιτεία για την πρόσληψη των αναγκαίων φυλάκων. «Είναι προφανές» καταλήγει η ανακοίνωση ότι κάθε «στοχοποίηση» του πανεπιστημίου για την αντιμετώπιση φαινομένων βίας είναι «άνευ περιεχομένου».

Τώρα για αυτό το τελευταίο «είναι προφανές» ότι μπορεί να υπάρξουν πολλές ενστάσεις. Πέρα από τις βαριές εκδηλώσεις βίας για τις οποίες πράγματι το πανεπιστήμιο μόνο τη συνδρομή της αστυνομίας μπορεί να ζητήσει , δεν γνωρίζω ούτε μία περίπτωση φοιτητή ο οποίος αντιμετωπίστηκε πειθαρχικά επειδή, για παράδειγμα, βανδάλισε πανεπιστημιακό χώρο. Η εικόνα που παρουσιάζουν εμβληματικά κτίρια είναι λόγος ντροπής για την πανεπιστημιακή κοινότητα. Για τους φύλακες ωστόσο που ζητά, αυτόν ακριβώς το ρόλο δεν επρόκειτο να παίξει η πανεπιστημιακή αστυνομία; Όπως σωστά έγραψε η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Βάσω Κιντή, αυτό για το οποίο πανεπιστήμια του εξωτερικού είναι διατεθειμένα να πληρώσουν μεγάλα ποσά, η πολιτεία το πρόσφερε δωρεάν στην Ελλάδα. Από κοινού ωστόσο πανεπιστημιακοί και κυβέρνηση αποφάσισαν ότι η πανεπιστημιακή αστυνομία «δεν πέτυχε». Να δούμε τι θα πετύχει.

Υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις για το πώς τα πανεπιστήμια, όχι όλα αλλά κάποια από τα πιο σημαντικά, οδηγήθηκαν στη σημερινή κατάσταση. Κάποιοι αναζητούν τις αιτίες στη μεταπολίτευση, στην κυριαρχία των φοιτητικών παρατάξεων οι οποίες με πρόσχημα αντιστασιακές δάφνες επέβαλαν ένα ειδικό καθεστώς οιονεί συνδιοίκησης το οποίο σταδιακά εκφυλίστηκε και σήμερα μονοπωλείται από ακραία στοιχεία. Στον αντίποδα τα όσα συμβαίνουν στο πανεπιστήμιο αποτελούν μια ακόμα εκδήλωση της γενικότερης περιφρόνησης του δημόσιου χώρου και της ατιμωρησίας η οποία επιτρέπει σε μειοψηφίες να εκμεταλλεύονται το ειδικό καθεστώς του ασύλου και του αυτοδιοίκητου.

Δεν χρειάζεται να επιλέξει κάποιος εκδοχή, άλλωστε η μία δεν αποκλείει την άλλη. Το αποτέλεσμα ωστόσο είναι μια διαρκής απαξίωση των ΑΕΙ στα μάτια της κοινής γνώμης. Η οποία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη και από μια σειρά άλλους παράγοντες, τον πληθωρισμό πτυχίων με περιορισμένο αντίκρισμα, την πτώση των προϋποθέσεων εισαγωγής, την εξίσωση της πανεπιστημιακής με την τεχνική εκπαίδευση, τους αιώνιους φοιτητές αλλά και τους φοιτητές που μπαίνουν σε σχολές για τις οποίες στην πραγματικότητα δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι συζητάμε τόσο καιρό για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια τα οποία αντιμετωπίζονται ως ο από μηχανής Θεός για τη συνολική αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης. Το μόνο παράδοξο είναι ότι τα πιο ισχυρά επιχειρήματα υπέρ αυτής της εξέλιξης τα προσφέρουν αυτοί οι οποίοι εμφανίζονται ως οι πιο σκληροί πολέμιοι της υπερασπιζόμενοι το σημερινό στάτους κβο.