Ποιος φταίει για το δυστύχημα;

Ποιος φταίει για το δυστύχημα; Η ΝΔ; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Ο σταθμάρχης; Το μνημόνιο; Για την πολιτική ευθύνη δεν το συζητάμε, την έχει αυτός που κυβερνάει. Για την ουσία της υπόθεσης; Είναι βέβαιο ότι δεν  γίνεται να μην φταίει κάποιος για τον χαμό τόσων ανθρώπων. Επίσης, είναι τουλάχιστον χυδαίες οι κομματικές αντιπαραθέσεις πάνω από τα φέρετρα. Η κάθαρση, πάντως, δεν θα έρθει ούτε με σπασμένες βιτρίνες, ούτε με μικροκομματικά παιχνίδια.

Μέχρι στιγμής, το πολιτικό σύστημα που τόσο εύκολα έχουμε μάθει να το κατηγορούμε για οτιδήποτε και να το απαξιώνουμε, έχει σταθεί σχετικά καλά. Για να είμαστε πιο ακριβείς, έχει σταθεί μέχρι στιγμής καλύτερα απ’ ότι άλλες φορές στο παρελθόν. Ένας υπουργός, ο Κώστας Καραμανλής, παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη. Αυτονόητο; Σε μία άλλη χώρα ίσως. Στην Ελλάδα αυτό θεωρείται και είναι πρωτοφανές! Την ίδια ώρα η κυβέρνηση έχει ζητήσει συγνώμη από τις οικογένειες των νεκρών και από τους πολίτες. Έχει νόημα; Ασφαλώς! Μπορεί αυτή η συγγνώμη να μην μπορεί να γυρίσει πίσω τους αδικοχαμένους, αλλά δεν είναι και από αυτά που έχουμε συνηθίσει σε αυτή τη χώρα. Να κατεβαίνει, δηλαδή, η εξουσία και να συνδιαλέγεται με εμάς τους κοινούς ανθρώπους.

Και να πάμε και στην αντιπολίτευση. Μέχρι τώρα (και επισημαίνουμε αυτό το μέχρι τώρα) η αντιπολίτευση έχει κρατήσει υπεύθυνη στάση. Τουλάχιστον επίσημα. Δεν ξέρουμε σε ποιον βαθμό ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να «μαζέψει» τις συλλογικότητες, αλλά  επίσημα το κόμμα του έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Δεν τροφοδότησε μια στείρα αντιπαράθεση.

Ποιος φταίει για το δυστύχημα; Μακάρι να ήταν τόσο απλό. Σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέλαβε έναν υγιή Οργανισμό και σίγουρα δεν παρέδωσε ένα διαμάντι στα χέρια της ΝΔ. Ο ΟΣΕ ήταν ένας προβληματικός Οργανισμός, όπως ήταν και όλες οι άλλες αντίστοιχες εταιρείες του δημοσίου. Ήταν υγιής η Ολυμπιακή; Ή οι αστικές συγκοινωνίες; Η χρεοκοπία δεν ήρθε απρόσκλητη.

Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο μοιραίος σταθμάρχης έμεινε μόνος του, αν και άπειρος, να διαχειριστεί μια κατάσταση που αποδείχτηκε με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Έμεινε πίσω να κάνει τα … ρεπό των παλαιών. Εδώ είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά. Από άποψη οργάνωσης, από άποψη νοοτροπίας.

Ναι, αλλά τα σωματεία είχαν προειδοποιήσει! Πότε, είναι η επόμενη ερώτηση. Αν είχαν προειδοποιήσει για την οικονομική κατάρρευση της εταιρείας πριν αυτή συμβεί, τότε θα είχε νόημα. Αλλά τις παλιές εκείνες «καλές εποχές» όλοι ανεχόντουσαν τα πάντα. Κι όμως! Σε εκείνες τις παλιές εποχές θα πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες. Τότε καλλιεργήθηκαν οι νοοτροπίες που σήμερα μας απειλούν. Και αυτές τις νοοτροπίες πρέπει να καταπολεμήσουμε…

Ο ΟΣΕ είναι μια μεγάλη μαύρη τρύπα. Υπάρχουν κι άλλες σε αυτή τη χώρα. Και αν το πολιτικό σύστημα οφείλει κάτι στους πολίτες είναι να εργαστεί για να μην έχουμε στο μέλλον μαύρες τρύπες. Σε διαφορετική περίπτωση θα τροφοδοτήσει το ίδιο ένα αντισυστημικό κίνημα που θα τους πάρει όλους σβάρνα. Μαζί και τη χώρα! Αλλά μόνο το αίσθημα αυτοσυντήρησης του πολιτικού συστήματος μπορεί να προσφέρει ένα καλό αποτέλεσμα. Και μέσα σε αυτό το σύστημα συμπεριλαμβάνεται πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μέσα στο σύστημα και όχι έξω απ’ αυτό…

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr