ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ της αντιπολίτευσης, με εξαίρεση την Πλεύση Ελευθερίας, βρίσκονται σε βέρτιγκο. Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη πορεύεται δίχως ρότα επιχειρώντας να πατήσει σε δυο βάρκες: την αντισυστημικότητα της Αριστεράς και τη θεσμικότητα που του προσδίδει η υποτιθέμενη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μόνο που αυτό το πέρα – δώθε έχει στοιχίσει πολύ στη Χαριλάου Τρικούπη, που δείχνει να πιάνει με το ζόρι το 13% των ευρωεκλογών.
ΑΠΟ ΕΚΕΙ και πέρα, όλοι οι υπόλοιποι δείχνουν στασιμότητα. Το ΚΚΕ και η Ελληνική Λύση κινούνται πέριξ του 8%. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κολλήσει στα χαμηλά του 5-6% και πλέον αρκετοί θεωρούν πως υπάρχει περίπτωση έως τις εθνικές εκλογές να δίνει μάχη επιβίωσης για να πιάσει το 3% και να μπει στη Βουλή. Τα μικρότερα κόμματα παρουσιάζουν ποσοστά γύρω στο 3% και ακόμα είναι πολύ νωρίς, για να φανεί ποια θα αντέξουν έως το 2027 και θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τον πήχη του 3%. Αγνωστο είναι, επίσης, το αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα μπορέσει να κρατήσει τη δεύτερη θέση που έχει στα γκάλοπ και να εκμεταλλευτεί την αντισυστημικότητα, που αυτή τη στιγμή είναι της… μόδας.
Η Ν.Δ. ΜΠΟΡΕΙ να διεκδικήσει μια τρίτη σερί αυτοδυναμία. Σε αυτή τη μάχη διαθέτει πολλά πλεονεκτήματα, οφείλει όμως να διορθώσει και αρκετά πράγματα. Είναι η μοναδική παράταξη που διαθέτει αξιόπιστο κυβερνητικό πρόγραμμα. Εχει πετύχει την απαραίτητη δημοσιονομική σταθερότητα και έχει βάλει την οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά. Το κρίσιμο στοίχημα είναι να περάσει η ανάπτυξη στις τσέπες των πολιτών. Γι’ αυτό και το πακέτο που θα ανακοινωθεί στη ΔΕΘ θα παίξει αρκετά σημαντικό ρόλο. Πρέπει να ενισχυθούν τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης με σειρά γενναίων ελαφρύνσεων στη φορολογία, που να γίνονται άμεσα αντιληπτές από τα νοικοκυριά.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, η κυβέρνηση οφείλει να τρέξει όσο πιο γρήγορα γίνεται τα «παραδοτέα έργα». Μεταρρυθμίσεις, δράσεις και παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας. Αυτά πρέπει να υλοποιούνται με μεγαλύτερη ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Και πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι το καλοκαίρι του 2026. Στην ουσία υπάρχουν μόνο 12 μήνες καθαρού χρόνου, γιατί μετά θα μπούμε σε προεκλογική περίοδο με φόντο τις κάλπες που θα στηθούν στις αρχές της άνοιξης του 2027.
ΑΡΑ, ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ οφείλουν να κάνουν περισσότερα και να μιλάνε λιγότερο. Π.χ., το υπουργείο Μεταφορών έχει αναλάβει τη δέσμευση για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση της σιδηροδρομικής γραμμής Αθήνα-Θεσσαλονίκη μέσα στους επόμενους 15 μήνες. Πρόκειται για ένα εμβληματικό έργο, στη σκιά της τραγωδία των Τεμπών. Δεν γίνεται, λοιπόν, ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός να αναλώνεται σε καβγάδες με τους αυτοκινητιστές ή να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός από τη βασική του υποχρέωση, που αποτελεί θεμελιώδες ζήτημα για την κυβέρνηση: τον σιδηρόδρομο.
Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ δείχνει τον δρόμο, τόσο στους υπουργούς όσο και στους πολίτες. Εχει θέσει τους δυο βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής: την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών και το γκρέμισμα των παθογενειών του κρατικού μηχανισμού. Το πρώτο φαντάζει δεδομένο. Το δεύτερο απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από τα κυβερνητικά στελέχη. Δεν υπάρχει πολύς χρόνος ούτε πρέπει να χάνονται ευκαιρίες. Ωρα για δουλειά.
