Στα δύο χρόνια κατά τα οποία ο Αλέξης Τσίπρας ήταν απλός βουλευτής (όσο απλό μπορεί να είναι αυτό για έναν τέως πρωθυπουργό), δεν διακρίθηκε ούτε για τις παρεμβάσεις του στα μεγάλα θέματα -και είχε μπόλικα αυτή η διετία-, αλλά ούτε για την προσφορά του στην ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Από την εκλογή Κασσελάκη μέχρι την πολυδιάσπαση του κόμματος, η παρουσία Τσίπρα είχε μόνο ένα κεφάλαιο: το περίφημο rebranding του.
Η χθεσινή ανακοίνωση παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα δεν εξέπληξε κανέναν, αφού το μόνο που έψαχναν όλοι ήταν τον χρόνο που θα επέλεγε. Είναι δεδομένο ότι η κίνησή του, όσο αναμενόμενη και αν ήταν, αλλάζει τα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό της αντιπολίτευσης. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε πώς θα απαντήσουν κατ’ αρχάς οι σύντροφοι και οι ένοικοι της κεντροαριστερής πολυκατοικίας, εναντίον των οποίων άφησε σαφείς αιχμές: «Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους, για να προκύψει η αλλαγή, τότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε», ήταν η φράση με την οποία κάνει ξεκάθαρο το μήνυμα και τον στόχο. Αφού εσείς δεν καταφέρατε να τα βρείτε για να ρίξουμε τον Μητσοτάκη, θα το επιχειρήσω εγώ, σε ελεύθερη μετάφραση.
Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Μόνο που στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα μοιάζει με άλμα στο κενό. Ποιο είναι το καινούργιο που φέρνει ο τέως πρωθυπουργός; Ποιες είναι οι προτάσεις του, ποιους θα έχει μαζί του και ποιους εναντίον του; Και το κυριότερο: Ποια είναι η αλλαγή που φιλοδοξεί να φέρει; Φυσικά θα παρακολουθήσουμε με πολύ μεγάλη προσοχή τι εννοεί όταν μιλά για «δημοκρατικό καπιταλισμό». Αφού, βέβαια, μας εξηγήσει πρώτα τι πήγε στραβά με τον «δημοκρατικό σοσιαλισμό», που θα άλλαζε την Ελλάδα και την Ευρώπη….
πηγή ελεύθερος τύπος
