Η Παναγιά η Κακαβιώτισσα είναι το μοναδικό εναπομείναν μετόχι της Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους στη Λήμνο. Καθιερώθηκε ως ασκητήριο ερημιτών ήδη από τον 14ο αιώνα, με πιο γνωστό τον μοναχό Λαυρέντιο, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί για να ζήσει μέσα στην απομόνωση και την προσευχή.
Η πιο ιερή και κατανυκτική στιγμή όμως για το εκκλησάκι είναι η λειτουργία που τελείται κάθε χρόνο την Τρίτη της Διακαινησίμου, αμέσως μετά την Κυριακή του Πάσχα. Εκείνη την ημέρα, κάτοικοι του νησιού και επισκέπτες ανεβαίνουν νωρίς το πρωί στο βουνό στην περιοχή Ζεματάς, για να ζήσουν μία εμπειρία που ξεπερνά τη θρησκευτική τελετή – γίνεται μυσταγωγία.
Η εικόνα της Παναγίας, που φυλάσσεται όλο τον χρόνο σε οικογένεια που ζει στη Μύρινα, μεταφέρεται στο εκκλησάκι με ευλάβεια, συνοδεία πιστών και ψαλμών. Εκεί, μέσα στο ανοιχτό ξωκλήσι, με θέα το πέλαγος και τα χρώματα της άνοιξης, τελείται η θεία λειτουργία, σιωπηλή, γαλήνια, σχεδόν εκτός χρόνου.
Το τοπίο, η μυσταγωγία και η αίσθηση της Παρουσίας της Παναγιάς μέσα στη σιωπή του βράχου, συνθέτουν μια εμπειρία ζωής, μια αληθινή Ανάσταση ψυχής.
Η Παναγιά Κακαβιώτισσα δεν είναι απλώς ένας προορισμός – είναι ένα προσκύνημα. Ένα κάλεσμα για όσους αναζητούν το θείο μέσα στο απλό, το γνήσιο, το λιτό. Και κάθε Πάσχα, η Κακαβιώτισσα μάς περιμένει, πάντα με τον ίδιο τρόπο: σιωπηλά, αλλά με ανοιχτή αγκαλιά.
