Υποκλοπές second part

Η αλήθεια είναι ότι ακόμα μας λείπουν πολλά στοιχεία του παζλ. Η αποκάλυψη από το Documento μιας (πρώτης;) λίστας θυμάτων υποκλοπής από το predator, δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι μάθαμε την αλήθεια. Η εφημερίς έχει άλλωστε αποδείξει την αναξιοπιστία της επί εποχής Παπαγγελόπουλου, όταν φιλοξενούσε τις καταθέσεις των ψευδομαρτύρων της Novartis για “τροχήλατες βαλίτσες” και “φακέλους με μίζες” ή όταν ανακάλυπτε τους κρυφούς λογαριασμούς στο εξωτερικό του Αδωνι Γεωργιάδη. Ολα μούφες.

Αλλά βέβαια αν η λίστα ήταν φανταστική, δεν θα υπήρχε μια διάψευση; Ο δακτυλοδειχτούμενος πρώην διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού, Γρηγόρης Δημητριάδης, δεν θα είχε εκδώσει μια διάψευση; Εστω για το τυπικό του πράγματος; Κουβέντα… Σιωπή, απόλυτη σιωπή… Αλλά και η αντίδραση του πρωθυπουργού σε βάζει σε σκέψεις. Υπάρχει κέντρο παρακολουθήσεων που χειρίζεται το predator, αλλά εκείνος δεν έχει σχέση, είπε στον Χατζηνικολάου. Πού το ξέρει ότι υπάρχει κέντρο παρακολουθήσεων; Πότε το έμαθε; Υποθέτω αν ένας πρωθυπουργός είχε αντιληφθεί ότι παρακολουθείται όλη σχεδόν η κυβέρνηση και συνεπώς και ο ίδιος, θα είχε αντιδράσει πιο αποφασιστικά.

Και η συνέχεια; Ποια θα είναι η συνέχεια; Ανθρωποι που έχουν ασχοληθεί με τις παρακολουθήσεις- από τη θητεία τους σε κρίσιμα πόστα σχετιζόμενα με την εσωτερική ασφάλεια- ισχυρίζονται ότι στην περίπτωση του predator είναι απίθανο να δούμε απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες και διαλόγους, όπως τα ζήσαμε στο παρελθόν. Οποιο και να είναι το κέντρο, δεν λειτουργούσε όπως η ΕΥΠ. Δεν υπήρχε φάκελος ταξινομημένος με τα στοιχεία παρακολούθησης του κάθε θύματος, απομαγνητοφωνημένοι διάλογοι ή δεν ξέρω γω τι άλλο. Κάποιοι άκουγαν, ό,τι άκουγαν και τέλος.

Μάλιστα οι ίδιοι δίνουν και μια ερμηνεία για τους λόγους της παρακολούθησης. Μια ερμηνεία που εμπίπτει στο κεφάλαιο ψυχολογία. Το αντικείμενο δεν είχε τόση σημασία. Ποιος αποκαλύπτει μυστικά στο τηλέφωνο; Σημασία είχε το προσωπο και αυτή η αίσθηση της εξουσίας που αποκτά αυτός που έχει πρόσβαση στα μυστικά του άλλου. Η απόλυτη εξουσία που αισθάνεται ο ωτακουστής και που ικανοποιεί την αλαζονεία που έχει αποκτήσει, από το laissez faire που έχει διασφαλίσει, λόγω της εγγύτητας με τον πρωθυπουργό.

Αλλα φυσικά όλα αυτά είναι υποθέσεις και εικασίες. Ποιος γνωρίζει τι άλλο θα δημοσιευθεί και τι άλλο θα αποκαλυφθεί; Όπως μας ενημέρωσε ο εκδότης της εφημερίδος Documento, οι αποκαλύψεις δεν θα ακολουθούν μια δημοσιογραφική ροή, αλλά “θα δοθούν με τον τρόπο που πρέπει να δοθούν”. Υποθέτουμε εξυπηρετώντας πολιτικούς και επικοινωνιακούς σχεδιασμούς του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι αίσθηση θα προκαλέσει όμως η τυχόν δημοσίευση μιας φωτογραφίας για παράδειγμα; Ενός μηνύματος στο κινητό; Μια νέα λίστα με άλλα πρόσωπα, οπως μας υπόσχεται από χθές η εφημερίδα του Κώστα Βαξεβάνη; Ένα screen shot, όπως εκείνα που είδαμε στο φύλλο την προηγούμενη εβδομάδα;

Η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση ότι κερδίζει χρόνο, ότι περιμένει να δει πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση, τι άλλο θα δημοσιευθεί, τι θα αποκαλυφθεί, ενδεχομένως και ποιες θα είναι οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης, τι θα δείξουν οι έρευνες και ανάλογα να πράξει. Προς το παρόν δείχνει να αντιμετωπίζει την υπόθεση σαν ένα γεγονός που ίσως θα ξεχαστεί, δεν θα πείσει τους δύσπιστους ή θα συμπεριληφθεί στη λίστα με τις συνήθεις άγονες κομματικές αντιπαραθέσεις. Μια σκοτεινή υπόθεση, που θα εκληφθεί από το κοινό σαν μια μάχη της κυβέρνησης με τους οικονομικά ισχυρούς και δεν θα επηρεάσει τους πολιτικούς συσχετισμούς.

Είναι μάλλον υπεραισιόδοξη η εκτίμηση των κυβερνητικών, αν είναι όντως αυτός ο σχεδιασμός. Οι αποκαλύψεις για το predator έχουν προκαλέσει ταραχή εντός και εκτός της Νέας Δημοκρατίας και της κυβέρνησης- κυρίως εντός…- και ο μόνος τρόπος να μην βουτήξει η χώρα στη λάσπη, είναι η ανάληψη μεγάλων πρωτοβουλιών.

Ενδεχομένως είναι αδύνατον, ενώ η υπόθεση είναι σε εξέλιξη, η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές. Θα είναι κίνηση πανικού. Θα είναι σαν να επιδιώκεται να κλείσουν στόματα. Αλλά μοιάζει και εξαιρετικά παρακινδυνευμένο να συρθεί αυτή η κατάσταση έως την Ανοιξη. Η κυβέρνηση πρέπει να επιδιώξει την ανανέωση της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων. Μπορεί να ποντάρει στο έργο της και στην κοινωνία που θέλει να συνεχιστούν οι μεταρυθμίσεις και η οικονομική ανάπτυξη.

Ακούγεται κυνικό, αλλά η πολιτική σταθερότητα, η ψηφιακή επανάσταση που πυροδότησε ο Πιερρακάκης, η οικονομική πρόοδος, οι επενδύσεις, το νοικοκύρεμα του κράτους, η βελτίωση της εκπαίδευσης, είναι πιο σημαντικά διακυβεύματα, από ένα τραγικό λάθος στην “πίσω αυλή” της εξουσίας. Γιατί ελπίζω ότι ήταν ένα τραγικό λάθος. Δεν θέλω να υποθέσω κάτι διαφορετικό.