Εργατικά χέρια και παράνομοι μετανάστες

Ισως οφείλεται και στο γεγονός ότι μέχρι προχθές δεν βοηθούσε τις καραβιές η θαλασσοταραχή, αλλά πάντως έτσι είναι μέχρι τώρα. Το πιθανότερο είναι ότι, πέραν του ότι το αρνητικό μήνυμα -μην έρχεστε, θα πάτε φυλακή- πέρασε απέναντι έστω και εν μέρει, και ο ίδιος ο Χαφτάρ, που αναμένει πολύ χρήμα από την Ε.Ε. για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών, δείχνει καλή διαγωγή, αλλά και δηλώνει έτσι ότι μόνο αυτός μπορεί να ελέγξει την κατάσταση.

Λοιπόν, είναι γνωστό ότι την τελευταία πενταετία ο δείκτης της ανεργίας στην Ελλάδα έχει πέσει από το 17% στο 7% και μάλιστα όλες οι μελέτες ειδικών ερευνητών και σχετικών ινστιτούτων καταλήγουν στο ότι λείπουν από την Ελλάδα περί τα 300.000 εργατικά χέρια. Δεν φτάνουν οι εργάτες για τη γη μας, ούτε για την οικοδομική δραστηριότητα, τα μεγάλα έργα, τους δρόμους, το Ελληνικό κ.λπ.

Ταυτοχρόνως, κατά καιρούς έχουμε κάνει συμφωνίες με αρκετές χώρες για την προσέλκυση εργατών νομίμως, αλλά τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν 15, ακόμα και 20 χρόνια μετανάστες που δουλεύουν και δεν μπορούν να πάρουν την υπηκοότητα, προσκρούοντας σε μια τεράστια γραφειοκρατία.

Πάμε όμως σε ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα. Τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι οι μισοί παράνομοι μετανάστες που έρχονται από τον δρόμο της Λιβύης είναι Αιγύπτιοι άνδρες, ηλικίας 18-25 ετών. Αν προσθέσεις και τους Αιγύπτιους που ήταν ήδη εδώ και είχαν έρθει από άλλες οδούς παράνομης μετανάστευσης και ζουν μέσα-έξω στις δομές, κατά το υπουργείο, είναι περίπου όλοι μαζί 17.000-18.000 άνθρωποι. Πολλοί εξ αυτών που βρίσκονται καιρό εδώ δουλεύουν παράνομα, πληρώνονται με μαύρα και ζουν στις δομές ή όπου εποχικά εργάζονται. Φαντάζομαι τώρα το καλοκαίρι σε νησιά πίσω στις λάντζες ή στα χωράφια.

Θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί οι Αιγύπτιοι προτιμούν να πάρουν τον δρόμο της παράνομης μετακίνησης στην Ελλάδα, να πληρώνουν λαθροδιακινητές και να κινδυνεύουν τη ζωή τους αφού μπορούν να έρθουν διά της νόμιμης οδού μια και υπάρχει διακρατική συμφωνία.

Η απάντηση που δίδεται αρμοδίως από την ελληνική πλευρά είναι ότι, αν οι διαδικασίες μετοίκησης για λόγους εργασίας από την Αίγυπτο στην Ελλάδα προσκρούουν… μία φορά στη δική μας γραφειοκρατία, στην Αίγυπτο προσκρούουν δέκα και όχι μόνο λόγω γραφειοκρατίας, αλλά και διαφθοράς. Ετσι τουλάχιστον λέει η δική μας πλευρά, αλλά, είτε έτσι είτε αλλιώς, στο τέλος το αποτέλεσμα μετράει και η νόμιμη διακίνηση εργατών είναι πολύ προβληματική. Βασικά δεν περπατάει.

Θα πείτε, λοιπόν, αφού ψάχνουμε για εργάτες και υπάρχουν καμιά τριανταριά χιλιάδες εργατικά χέρια παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα (που δεν δικαιούνται άσυλο) κυρίως από την Αίγυπτο, το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές, γιατί δεν βρίσκουμε έναν τρόπο να τους νομιμοποιήσουμε, να τελειώνει το θέμα; Δηλαδή, τι θα γινόταν αν τους λέγαμε ή θα δουλέψετε και θα παραμείνετε ή αλλιώς σε κλειστές δομές και υπό απέλαση;

Ασφαλώς και υπάρχουν και δυσκολίες, θέματα ασφάλειας, αν και ευτυχώς, παρά το τεράστιο κύμα που έχει κατά καιρούς περάσει από τη χώρα, δεν είχαμε σοβαρά περιστατικά με τζιχαντιστές, αλλά σίγουρα θα βρεθεί μια λύση. Δεν γίνεται να ψάχνουμε -στην περίπτωση αυτή- για Αιγύπτιους εργάτες και να τους έχουμε στις δομές να τους ταΐζουμε και να τους ποτίζουμε δωρεάν ή όταν εργάζονται να μην εισπράττει τίποτα το Δημόσιο. Λίγη λογική δεν βλάπτει.