Αμέτρητοι οι τρόποι να πούμε «σ’ αγαπώ», μα ο έρωτας ξεφεύγει από τις λέξεις. Ανεξέλεγκτος. Παράλογος. Ορμητικός. Ανασαίνει σε όσα εκφράζουμε βουβά, με ένα δάκρυ, ένα χαμόγελο, μια ταινία που μοιραζόμαστε. Μια ταινία σαν αυτή που φέρνει στο «Μαρούλα» η Κινηματογραφική Λέσχη Λήμνου την Τρίτη 25/4 στις 21:00. «Οι Εραστές του Αρκτικού Κύκλου», το υπνωτικό, μεγαλόπνοο αριστούργημα του καταξιωμένου Βάσκου σκηνοθέτη Χούλιο Μέδεμ για τους καρμικούς κύκλους της ζωής και την αέναη δύναμη της αγάπης, είναι ένα ρομαντικά αδάμαστο ποίημα, που δεν πρέπει να χάσετε.
Ένα αγόρι στέλνει σαΐτες με μηνύματα αγάπης. Οι χάρτινοι αγγελιαφόροι στροβιλίζονται πάνω από τη σχολική αυλή κι ο Όττο ελπίζει να φτάσουν ως εκείνο το κορίτσι: την Άνα. Παραλίγο… Τα ονόματά τους είναι παλίνδρομα. Άνα. Όττο. Διαβάζονται και ανάποδα. Όπως ακριβώς και το επίθετο του σκηνοθέτη, Μέδεμ, μια ακόμα σύμπτωση μέσα σε μια ανεξάντλητη σειρά συμπτώσεων και γυρισμάτων της μοίρας, που άλλοτε ενώνουν κι άλλοτε χωρίζουν τους δύο ήρωες, σε μια ζωή που μοιάζει να περιδινίζεται σε κύκλους, κυριολεκτικούς, χρονικούς αλλά και συμβολικούς. Ο Μέδεμ γράφει και σκηνοθετεί μία ταινία για τους κύκλους της ύπαρξής μας. Ένα φιλοσοφικό θεώρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις που στην ουσία δεν τελειώνουν ούτε με τον χωρισμό, ούτε με τον θάνατο. Ένα ρομαντικό μανιφέστο για τους ανθρώπους που πεισματικά περιμένουν να μάς συναντήσουν, για να έχει το οποιοδήποτε νόημα ο κύκλος της ζωής τους, μα και της δικής μας. Ο φιλοσοφικός στοχασμός της ταινίας, μία διατριβή στην αγάπη, την απώλεια, τη ζωή και τον θάνατο είναι σημαντικός και πάντα παρών, αλλά ο Μέδεμ ανατινάζει την ακαδημαϊκή, εγκεφαλική διάσταση της ιστορίας του με ατόφιο, καθαρό, αρχέγονο συναίσθημα – με λαχτάρα, πάθος, πόνο, τύψεις, εξιλέωση, ατέρμονη προσμονή. Αν αγαπήσεις την ταινία, αυτό είναι που τρυπώνει μέσα σου, αυτό εκρήγνυται, αυτό κουβαλάς για πάντα.
Ο συμβολισμός του κύκλου ενυπάρχει ακόμα και στην ίδια την κατασκευή της ταινίας, που είναι, στην ουσία, κι αυτή παλίνδρομη. Το τέλος της είναι η αρχή της. Η αφήγηση κάνει κύκλους (ηθοποιοί σε τρεις διαφορετικές ηλικίες ερμηνεύουν την Άνα και τον Όττο), που τέμνονται και χωρίζουν, μάς επιστρέφουν στο παρελθόν ή μάς ψιθυρίζουν το μέλλον. Ποτέ όμως δεν χάνεσαι. Ο Μέδεμ σε καθοδηγεί με αυτοπεποίθηση, χωρίς ποτέ να χάνει τον στόχο. Όλα έχουν μια κατάληξη, έναν προορισμό. Τον Αρκτικό Κύκλο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Το ίδιο το ταξίδι προς τα εκεί θα είναι μαγικό, αλλά και αγωνιώδες. Η ωστική δύναμη της αγάπης αποτυπώνεται σε επιβλητικό σινεμασκόπ, αστραφτερή φωτογραφία, αλλά και σφιχτά κοντινά στα λαμπερά μάτια των πρωταγωνιστών. Η αγωνία της αβεβαιότητάς της όμως ενορχηστρώνεται σαν χιτσκοκικό θρίλερ. Ο Όττο δεν ξέρει αν η Άνα τον αγαπά, ή το φαντάστηκε, και τα φύλλα των δέντρων του κήπου θροΐζουν απειλητικά, φωτοσκιάζουν το πρόσωπό του, χτίζουν μία ατμόσφαιρα επικινδυνότητας, έντασης, μόνιμης ανησυχίας. Αυτόν τον κόμπο που νιώθει ο άνθρωπος όταν τολμά να ερωτευθεί. Και ρισκάρει να εγκαταλειφθεί. Η Άνα δεν ξέρει αν ο Όττο θα έρθει να τη βρει. Μπορεί και να την ξέχασε. Παίρνει την καρέκλα της, κάθεται με αποφασιστικότητα (και ζηλευτή βεβαιότητα) και περιμένει. Θα έρθει. Όχι μόνο ο Όττο. Κάτι περισσότερο. H σύμπτωση που της χρωστάει η ζωή. Το κάρμα της. Κι ο κύκλος της λαχτάρας και της ματαιότητας, ξεκινά από την αρχή. Μάς χρωστάει στα αλήθεια τίποτα η ζωή; Θα έρθει ποτέ αυτό που περιμένουμε; Θα μείνει;
Σας περιμένουμε με χαρά, για να απολαύσουμε όλοι μαζί και αυτή την σπουδαία ταινία!
