Ο κάθε πικραμένος υποψήφιος για Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ

του Θοδωρή Γιάνναρου*

Ο Κασσελάκης τελικά δημιούργησε δική του σχολή υφαρπαγής προεδρικών καρεκλών αλλά πέτυχε και το στόχο του. Τα δοκίμασε λοιπόν ο Stefano… το πέτυχε… αλλά εμείς τι φταίμε τώρα, που άνοιξε η όρεξη κάθε πικραμένου και κάθε αποτυχημένου για την καρέκλα του Προέδρου του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, που ίδρυσε ο φυσικός του ηγέτης  – ο μακαρίτης ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος φεύγοντας, εκτός από τον ΓΑΠ που τα έκανε μαντάρα και στο τέλος μπάχαλο, δεν άφησε τίποτα πίσω του να τον διαδεχθεί… ούτε δημιούργησε… “ακαδημίες”, για τη δημιουργία…  αρχηγικών στελεχών, με αποτέλεσμα, εκτός ελαχίστων, η παράταξη του ΠΑΣΟΚ εκτός από πλειάδα τυχάρπαστων αλλά ιδιαίτερα φιλόδοξων losers, να μην διαθέτει… “πάγκο” ικανών και ετοιμοπόλεμων στελεχών πρώτης γραμμής, που να μπορούν να ηγηθούν αυτές τις περίεργες εποχές, που όμως βρίθουν από ευκαιρίες ανέλιξης και επιτυχιών, αλλά μόνο για σοβαρούς και ικανούς…

Μετά την εισήγηση για διεξαγωγή εσωκομματικών εκλογών στην οποία σύρθηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης, οι υποψήφιοι για την καρέκλα του προέδρου, προκύπτουν δυo – δυo ή τρεις-τρεις… καθημερινά!

Το πολιτικό διάστημα μέχρι την κατάθεση των υποψηφιοτήτων και αργότερα την ανακοίνωση των υποψηφίων στην ανοιχτή Κεντρική Επιτροπή 21 ημέρες πριν τις πρώτες κάλπες της 6ης Οκτωβρίου, είναι εξαιρετικά μεγάλο… και οι προαλειφόμενοι πρόεδροι από 7, μπορεί εύκολα να γίνουν 27, κάτι που σίγουρα δεν είναι πρωτόγνωρο για τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και του ΠΑΣΟΚ.

Γενικά όμως, από οποία πλευρά του πρίσματος και αν το δει κανείς, η ικανότητα του ΠΑΣΟΚ στον… “δελφινισμό”, είναι αντιστρόφως ανάλογη της ικανότητάς του να συλλέγει ψήφους σε εκλογικές αναμετρήσεις… Αυτό θα αλλάξει μόνον εάν βρεθεί ο κατάλληλος Πρόεδρος, που θα κάνει τα λόγια πράξεις και ο κόσμος θα τον δεχθεί ως τον άνθρωπο εκείνο που θα έχει την ικανότητα να δώσει κάποια νέα πνοή στα όνειρά του!

Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται ένα δημιουργικό σοκ, όπως και γενικά η χώρα.

Απαιτείται να χαράξει νέες διαχωριστικές γραμμές με το κατεστημένο, τα τζάκια και τα συμφέροντα και να είναι με τους πολλούς. Πρέπει να σταθεί αρωγός του κοινωνικού κράτους και δίπλα στους πολίτες, σύμμαχος και συνοδοιπόρος…

Στόχος του ΠΑΣΟΚ που θα προκύψει μετά την εκλογή προέδρου πρέπει να είναι, το να ανταποκριθεί στο ώριμο αίτημα των πολιτών για μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Μία πρόταση που μπορεί να εμπνεύσει, να συνθέσει και να δημιουργήσει την υποδομή για καλύτερες μέρες, τόσο στην παράταξη, όσο και στη χώρα, που έχει ανάγκη από υγιή κόμματα και παρατάξεις!

Είναι γεγονός, πως το ΠΑΣΟΚ έγινε δέκτης της απόλυτης απαξίωσης στο παρελθόν και έκανε χρόνια να συνέλθει, αλλά αυτό που προκύπτει σήμερα μόνο το ότι έχει συνέλθει πολιτικά δεν δείχνει. Το ΠΑΣΟΚ, όπως και κάθε κοινοβουλευτικό κόμμα, χρειάζεται ένα νέο υπόδειγμα πολιτικής, μια καθαρή σχέση με το πολιτικό σύστημα, με αξιοπιστία, συνέπεια και συνέχεια και συγχρόνως δημιουργώντας νέες προοπτικές. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ανοίξει ξανά διαύλους επικοινωνίας με την κοινωνία προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει! Ας μην ξεχνάμε πως από το 48% κατέληξε στο 4%, πόσο μάλλον εύκολο είναι…  από το πλασματικό 10-12%, να καταλήξει ακόμα και εκτός Κοινοβουλίου…

Ευτυχώς για το ΠΑΣΟΚ… μέσα στον αχταρμά των υποψηφίων προέδρων  – μέχρι και ο Μπέος τρολάρει δηλώνοντας πως θα διεκδικήσει την προεδρία, υπάρχουν ένα-δύο άτομα που θα μπορούσαν να φέρουν το ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση  – αυτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αυτοί είναι: η Νάντια Γιαννακοπούλου και ο Μιχάλης Κατρίνης. Η πρώτη είναι μια όμορφη και άξια πολιτικός, με ήθος, σπιρτάδα και τσαμπουκά, που σίγουρα έχει πολύ μέλλον μπροστά της, αλλά αυτή τη δεδομένη στιγμή υστερεί του Μιχάλη Κατρίνη σε εμπειρία και πολιτικό βεληνεκές! Ας μην ξεχνάμε, πως ο Μιχάλης Κατρίνης, όσο ο Ανδρουλάκης δεν ήταν ακόμα βουλευτής, εκπροσώπησε επάξια τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ απέναντι στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη Βουλή των Ελλήνων!

Εν πάση περιπτώσει, από τη στιγμή που ο Ανδρουλάκης βαρέθηκε να… σκύβει και να σηκώνει…  γάντια και όρισε ημερομηνίες για τις δύο εσωκομματικές αναμετρήσεις… από εκείνη τη στιγμή και μετά, πυρετώδεις εμφανίζονται να είναι οι διαδικασίες με πολλά στελέχη να “παίρνουν θέσεις” άλλα ανοιχτά κι άλλα όχι. Ένα είναι το σίγουρο: πως οι επόμενες 100 ημέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, θα έχουν αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς κορυφαία στελέχη έχουν ήδη αρχίσει τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις και τα νταλαβέρια… Πολλά έχουν ακόμα να ακούσουν τ’ αυτιά μας και να δουν τα μάτια μας…

Η άποψή μου: η επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας, μιας και δεν υπάρχει πλέον ουδεμία πιθανότητα αυτοδυναμίας, θα είναι  η ΝΔ χωρίς τον Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ χωρίς τον Ανδρουλάκη, εφόσον βέβαια εκλεγεί πρόεδρος στο δεύτερο κάποιο σοβαρό πρόσωπο.

*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος  είναι μοριακός βιολόγος – γενετιστής. 

Πηγή