Παρασκευή 29.03.2024

Στη ζυγαριά τα οικονομικά προγράμματα των διεκδικητών

Και από τις δεύτερες, είναι αναγκαίο να προκύψει οπωσδήποτε κυβέρνηση και να μην πάμε σε τρίτες εκλογές, γιατί, όπως ο καθένας καταλαβαίνει, αυτό θα είναι επιζήμιο για τη χώρα. Και τούτο γιατί ουσιαστικά η οικονομία και η λειτουργία του κρατικού μηχανισμού θα παγώσουν καθώς θα λειτουργούμε με υπηρεσιακή κυβέρνηση για μακρό διάστημα που δεν θα έχει εκ των πραγμάτων δυνατότητες πρωτοβουλιών, πέρα από τις άκρως απαραίτητες και σε συμφωνία τουλάχιστον με τα τρία μεγαλύτερα κόμματα.

Τέτοιες πολυτέλειες δεν τις αντέχει η χώρα, τη στιγμή μάλιστα που βρήκε τον βηματισμό της και -κακά τα ψέματα- η οικονομία τρέχει με ικανοποιητικούς ρυθμούς.

Βέβαια, τον τελικό λόγο τον έχει ο λαός και κανείς δεν μπορεί να πάει κόντρα στη βούληση και τις επιλογές του, αλλά δεν βλάπτει οι ψηφοφόροι να γνωρίζουν όλες τις διαστάσεις και τις συνέπειες της ετυμηγορίας τους.

Στην παρούσα φάση αξίζει να μνημονεύσουμε τι γνωρίζουμε από το οικονομικό πρόγραμμα των δύο βασικών διεκδικητών της εξουσίας.

Η κυβέρνηση θέτει στην κρίση μας τα πεπραγμένα της τετραετούς θητείας της δίνοντας έμφαση στις υλοποιημένες προεκλογικές της δεσμεύσεις για μείωση των φόρων, για αύξηση των θέσεων εργασίας, για αύξηση των επενδύσεων, για εκσυγχρονισμό του κράτους με την ψηφιοποίησή του και τη στήριξη της κοινωνίας και των ευάλωτων στις διαδοχικές κρίσεις που ζήσαμε την προηγούμενη περίοδο.

Παρά τις όποιες παραλείψεις, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πως σε μεγάλο βαθμό δεν παρεξέκλινε από τις δεσμεύσεις της.
Διεκδικώντας μια νέα θητεία, υπόσχεται συνέχιση των μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής και κυρίως την ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος των Ελλήνων χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς.

Από την άλλη, η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση παρουσίασε ένα οικονομικό πρόγραμμα ύψους 5-6 δισ. για τις πρώτες 50 ημέρες διακυβέρνησης (η κυβέρνηση υποστηρίζει πως οι εξαγγελίες αυτές αποτιμώνται σε τουλάχιστον 10 δισ., αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί).

Τι περιλαμβάνει αυτό το οικονομικό πρόγραμμα; Αμεση αύξηση 10% οριζόντια σε όλο τον δημόσιο τομέα και μεγαλύτερες αυξήσεις σε ειδικά μισθολόγια όπως των υγειονομικών. Αμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ, από 780 που ισχύει από τον Απρίλιο μετά την τελευταία αύξηση που έδωσε η απερχόμενη κυβέρνηση.

Αμεση θέσπιση 13ης σύνταξης για τις συντάξεις, με εξαίρεση αυτές που είναι πάνω από 1.500 ευρώ. Αμεση καταβολή των αναδρομικών των συνταξιούχων που δεν προσέφυγαν και δεν δικαιώθηκαν από το ΣτΕ για τις περικοπές που υπέστησαν από τον νόμο Κατρούγκαλου.

Αμεση μείωση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και άμεση μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα.
Ολα αυτά ακούγονται ευχάριστα, αλλά υπάρχει το εύλογο ερώτημα αν υπάρχουν τα χρήματα στα κρατικά ταμεία για να υλοποιηθούν.
Στο ερώτημα αυτό έρχονται να απαντήσουν οι ίδιοι, υποστηρίζοντας πως θα αυξήσουν τον φόρο στα μερίσματα, στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως τις ενεργειακές που θα πρέπει να δουλεύουν με ανώτατο περιθώριο κέρδους 5%, αλλά και στα μεγάλα εισοδήματα των εχόντων και κατεχόντων. Υποστηρίζουν μάλιστα πως η μεσαία τάξη που αδικήθηκε επί των ημερών τους δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται από ποιο εισόδημα και πάνω θεωρείται κάποιος μεσαίος.

Δεν ξέρω αν αυτοί οι επιπλέον φόροι μπορούν να καλύψουν τις παροχές και αν το όλο πρόγραμμα είναι ρεαλιστικό με δεδομένη την προϊστορία του προγράμματος της Θεσσαλονίκης το 2015, αλλά αυτό εναπόκειται στην κρίση του καθενός.

Αυτό που κατά την ταπεινή μου γνώμη θα είναι καταλυτικό για την επόμενη μέρα, είναι να μην έχουμε μια αδύναμη και ασταθή κυβέρνηση, γιατί τότε ούτε αυτά που υπόσχεται η Ν.Δ. ούτε αυτά που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσουν να υλοποιηθούν. Είτε ο λαός επιλέξει το ένα πρόγραμμα είτε το άλλο, απαιτείται ισχυρή κυβέρνηση μακράς πνοής για να το υλοποιήσει και επ’ ουδενί μια κυβέρνηση ανάγκης και θνησιγενής από τη γέννησή της.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ