Ο αγιασμός των Rafale, το Άγιο Φως και ο περίφημος διαχωρισμός

Δεν έχει αποδειχτεί ακόμη ότι ο αγιασμός στα όπλα τα κάνει πιο αποτελεσματικά. Η ανθρώπινη ιστορία όμως είναι γεμάτη από ιστορίες που η θρησκεία χρησιμοποιήθηκε με εξαιρετικά χειριστικό τρόπο. Στην πρώτη σταυροφορία, για παράδειγμα, «βρέθηκε» η λόγχη που τρύπησε τον … Ιησού. Αν χρειαζόντουσαν ένα ακόμη «θαύμα» θα είχαν ανακαλύψει λίγα μέτρα πιο πέρα και την Κιβωτό του Νώε. Εμένα, πάντως, με έχει εντυπωσιάσει η άφιξη του Αγίου Φωτός επί ΣΥΡΙΖΑ με τιμές αρχηγού κράτους.

Με αφορμή τον αγιασμό των Rafale δόθηκε πάλι μία ευκαιρία σκληρής κριτικής απέναντι στην θρησκοληψία. Η οποία και δεν με βρίσκει αντίθετο. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν μπορούμε να μην σημειώσουμε ότι επί των ημερών της κυβερνήσεως της αριστεράς υποδεχόμασταν το Άγιο Φως στο Ελευθέριος Βενιζέλος με τιμές αρχηγού κράτους. Κι ότι αυτό άλλαξε επί των ημερών της επάρατης δεξιάς. Η απόλυτη αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλησε να διαταράξει τις σχέσεις του με την ακροδεξιά, κάτι που δεν είχε, τελικά, ως πρόβλημα φορτωμένο στις αποσκευές του ο κ. Μητσοτάκης.

Δεν ξέρω αν σε άλλα δυτικά κράτη οι παπάδες κάνουν αγιασμό σε τανκς, αεροπλάνα και πυραύλους. Και πάλι μιλώντας προσωπικά, αν ήμουν στην θέση της Εκκλησίας δεν θα δεχόμουνα να παίξω έναν τέτοιο ρόλο και να υπονομεύσω την θέση μου στον κόσμο του πνεύματος. Ο ιερωμένος, δηλαδή, που ευλογεί μια βόμβα, τι ακριβώς κάνει; Της δίνει την ευλογία του Θεού για να σκοτώσει πιο πολλούς ανθρώπους; Αστεία πράγματα.

Αυτό που ξέρουμε για τα άλλα δυτικά κράτη είναι ότι υπάρχει διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας. Και τα έξοδα της Εκκλησίας τα πληρώνουν οι πιστοί και όχι ο κρατικός προϋπολογισμός. Αυτή είναι μία σοβαρή συζήτηση που μπορεί και επιβάλλεται κάποια στιγμή να γίνει. Κι ας πάρει ο καθένας το βάρος της ευθύνης για αυτά που λέει. Αλλιώς είναι σαν να κτυπάει το σαμάρι αντί για το γαϊδούρι. Εκτός κι αν θέλει να είναι αρεστός στο δικό του ακροατήριο, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλει και να δυσαρεστήσει και το άλλο ακροατήριο. Οπότε περιορίζει την κριτική του σε ορισμένα περιστατικά και δεν αγγίζει το ουσιαστικό θέμα.

Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, είναι προς το συμφέρον του κράτους και της θρησκείας να διαχωρίσουν τα τσανάκια τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνουν εχθροί. Δεν είναι εχθρός του ελληνισμού η ορθοδοξία. Αλλά είναι άλλο πράγμα αυτό και άλλο η Ελλάδα να είναι ένα από τα τελευταία κράτη στον δυτικό κόσμο με τέτοιου στενό εναγκαλισμό με την θρησκεία. Αυτό ναι, είναι ένα θέμα για το οποίο αξίζει τον κόπο να δαπανήσουμε χρόνο. Το αν ο παπάς ράντισε τα όπλα; Αρκετά υποκριτικό να γίνεται από ανθρώπους που είχαν την ευκαιρία να αλλάξουν τα πάντα και προτίμησαν την κουρτίνα που από πίσω της έκρυβε περισσότερο σκοταδισμό…

Πηγή άρθρου και φωτογραφίας :

https://www.liberal.gr